خواهم که آیم کوی تو افتان و خیزان سوی تو

خواهم که آیم کوی تو افتان و خیزان سوی تو
خواهم مثال بیدلان گیرم سراغ روی تو

خواهم به شوق آستان من پر گشایم این زمان
هستم ز هجر آتشفشان در آرزوی کوی تو

خواهم چو مرغی از بدن من پر گشایم تا وطن
گردم رها از خویشتن تا من رسم پهلوی تو

گشتم مثال عاشقان هر دم به دنبالت روان
از شوق تو چون رهروان گردیده ام رهپوی تو

در دل شدی جاری چو خون از دل نمیگردی برون
عشقت شده در دل فزون پر شد ز های و هوی تو

شد این دلم بیمار تو هر دم پر از افکار تو
هست عاشق دیدار تو مشتاق گفت و گوی تو

ای بهترین زیباترین بر روی تو صد آفرین
گردم فدایت نازنین قربان تار موی تو

از اینکه وصل آید به کف سرشارم از شور و شعف
حس می کنم از هر طرف عطر شمیم بوی تو

خود میزنی آخر رقم دوران دیدار از کرم
آخر رود دوران غم از قوت بازوی تو


علیرضا احمدی فر

"یوگا" پرستش شیطان

آنچه که امروزه از یوگا در بین جوامع مختلف و به خصوص کشورهای مغرب زمین، مورد تأکید قرار گرفته است، بیشتر در حیطه ی « آسانا : نرمش های کششی »، « مودرا : وضعیت های انرژی زا »، « چاکرا : مراکز روانی - انرژی زای جسم پنهان » و « مانترا : صوت یا ارتعاشات انرژی » می باشد و این اجزای یوگا، بیش از سایر اجزای آن مورد توجه کشورهای مختلف دنیا قرار گرفته و در سطح وسیعی پیرامون آن ها تبلیغ گردیده است.

البته به موازات اجزای مذکور، به واسطه ی برقراری کلاس های یوگا، سایر اجزای یوگا نیز به مشتاقان فراگیری این ورزش تئوسوفیکال،  آموزش داده  می شود  و  حتی فلسفه ی یوگا و عرفان های هندی و بودایی نیز به فراگیران ارایه می گردد.

امروزه یوگا شهرتی جهانی یافته و در سراسر جهان، طرفداران بی شماری یافته است. متاسفانه کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست و در طی سال های اخیر، شاهد رشد فزاینده ی کلاس های آموزش یوگا در سراسر کشور بوده ایم؛ به نحوی که با حسابی سرانگشتی می توان حدس زد که حداقل چند صد هزار نفر در سراسر کشورمان، به فراگیری و سپس استفاده از تعالیم یوگا، مبادرت ورزیده اند.

در طی این کلاس ها، ضمن تعلیم حرکات ورزشی یوگا (آسانا)، سایر تعالیم مرتبط با یوگا از جمله عرفان های غیر الهی هندو و بودایی نیز به فراگیران آموزش داده می شود تا آن ها بتوانند با تمسک به عرفان های نامبرده، روح و جسم خود را اعتلا بخشند!

ادامه مقاله را از سایت اصلی بخوانید

لینک مطلب

رجال الغیب

«رجال الغیب» اصطلاحی عرفانی است که در چهار معنا به کار رفته:
1. به انسان‌هایی اطلاق می‌شود که از چشمان مردمان پنهان هستند،
2. مردانی از جنیان مؤمن و صالح،
3. گروهی که علم و رزق خود را از طریق محسوس و عادی کسب نمی‌کنند بلکه روزی و علم را از غیب می‌گیرند،
4. کسانی که زیر مجموعه انبیا و اولیای الهی، و در زمان ما زیر مجموعة حضرت ولی الله الاعظم، امام‌زمان(ع) هستند و به دستور ایشان رفتار می‌کنند.
«ابن عربی» تأکید دارد که آنها در هر دوره، ده نفر هستند.

ویژگی‌های رجال الغیب
برخی از صفات آنها بدین شرح است:

313 نفر چه کسانی هستند؟

... پس چون قیام کند جمع می‌شوند به سوی او یارانش، که به شمار اصحاب بدر و اصحاب طالوتند و ایشان 313 نفرند که همة آنها شیرانی هستند که از کمین‌گاه‌های خود بیرون آیند مانند پاره‌های آهن اگر ایشان اراده کنند که کوه‌های سخت را از جا بکنند هر آینه آنها را از جاهای خود می‌کنند، پس ایشانند کسانی که به یگانگی، خدا را پرستش می‌کنند.

مولا جان

مولا جان

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی

چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی

خلیل آتشین سخن ، تبر به دوش بت شکن

خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی

برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه

ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی

تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام

دوباره صبح ، ظهر نه غروب شد نیامدی